Nieuwtje

Gisteren letterlijk op het nieuws gehoord (nationale televisie): "het tegengaan van ondervoeding gaat er ook voor zorgen dat minder mensen aids krijgen". ?! Zou die uitspraak niet te veroordelen zijn onder het internationaal recht? (wishfull thinking) Hopelijk komt er ooit zoiets als een Afrikaanse versie van onze wet tegen negationisme...
.

Rechts nieuwe foto's, van het Watersalon en van een weekendje Fadiouth: het schelpeneiland en tevens geboorteplaats van Léopold Senghor, de beroemde dichter-president.
En dan nog dit: vanaf middernacht paasmaandag onderneem ik een poging tot stoppen met roken. Stuur uw rouwkransen naar Sacré Coeur III 9882, Dakar.
.

Journée Mondiale de l'Eau

Wereldwaterdag. Ze zagen er snoezig uit, de zeehondjes. Daarom worden ze ook tentoongesteld natuurlijk; niemand denkt er immers aan met de kindjes naar een bassin vol waterratten te gaan kijken. Het water van die snoezige, veredelde waterratten wordt hergebruikt voor het bassin van de nijlpaarden. Of die het zouden appreciëren dat ze nu in het stinkende water van de zeehondjes moeten baden, vroeg ik me af. En ook of de zeehondjes, net voordat het water via pompen en buizen van eigenaar verandert, expres nog eens hun gevoeg doen, alleen om die zuiderse nijlpaarden wat te pesten. Of gewoon uit verveling. Wat wil je als je woont in de Antwerpse zoo in plaats van op de Waddeneilanden. Van buitenaf bekeken is het soms continu komkommertijd in België. In Mama Afrika leven 300 miljoen mensen zonder degelijke toegang tot drinkbaar water. Jaarlijks verbetert de toestand voor zo'n kleine tien miljoen onder hen. Het duurt dus wellicht nog een tijdje vooraleer de Afrikaanse kindjes hier naar snoezige waterdiertjes - ratten of andere - zullen gaan kijken.

De Wereldwaterdag is in Dakar in elk geval niet onopgemerkt voorbijgegaan. Overal in de stad hingen affiches, die weliswaar vochten om aandacht met de affiches voor de Islamitische conferentie eerder deze maand. Er was een hele conferentiezaal voorzien voor het Internationale Watersalon. En daar stond, tussen de vele stands van Duitse, Chinese en Belgische bedrijven, jawel hoor, een stand van PARPEBA, het grootste project van BTC in Senegal. Maar laat ik daar niet teveel over uitweiden. De inkom was namelijk veel interessanter. 'De inkom' zegt u? Inderdaad: een feestelijk uitgedoste fanfare, drie of vier dansgroepen, nog eens twee muziekgroepen die de fanfare vergezelden met hun tamtams, vuurspuwers (waterdag, weet u wel), een reus op stelten, en een lange rode loper voor... de president. Maar zelfs het feit dat de president zijn redelijk uitgemergelde kat stuurde en ook wel twee redelijk goedgevulde ministers mocht de feestvreugde niet deren. Er werd gedanst alsof hun leven ervan afhing! In Senegal is elke reden goed om te feesten... En het moet gezegd: de meeste Senegalezen hebben drinkbaar water. Althans redelijk drinkbaar. Een goede reden om te feesten denk ik zo.

SOS Stop Seksuele Terreur in Oost-Congo

Ach, u stond net op het punt me een pakje te sturen? Of wou u me even opbellen met de gsm?
Verspil uw geld niet, geef het liever aan het nieuwe hulpfonds voor slachtoffers van sexueel geweld in Oost-Congo! Maar liefst 60.000 vrouwen per jaar zijn er het slachtoffer van, duizenden moeten behandeld worden voor fistula, en meer dan de helft van de vrouwen in Kivu is zowiezo besmet met HIV.
Storten kan op: 000-3256971-02
Meer informatie vindt u op de website: http://www.sosoostcongo.be/

Attitude

Vermits ik hier werk rond en voor en over communicatie, valt alles wat daarmee ook maar enigzins te maken heeft me de laatste tijd ook op. Zo hangt er voor het bureau, aan de overkant van de straat, een enorme poster van El Hadji Diouf, de bekendste Senegalese voetballer. Hij staat erop in Italiaans kostuum, houdt zijn hand voor zijn kin en kijkt bedenkelijk in de lens, met als ondertiteling: "Dioufattitude". Nu wil het toeval dat Mr Diouf tijdens de Afrikacup, twee avonden voordat Senegal uitkwam tegen Zuid-Afrika, met zijn zatte botten werd gesignaleerd in een nachtclub in Dakar. Eén en al Dioufattitude.
De kranten hier zijn dan weer een schitterende bron van informatie. Vandaag in L'Observateur: een of andere gevaarlijke misdadiger - bij nader inzien een dief van brommers - is in Kaolack na een 'actieve' zoektocht van 1 jaar opgepakt. Verder liet de oppositie zich opmerken door een wetsvoorstel in te dienen tegen "les attentoires à la pudeur, au regard de nos moeurs et commis dans un endroit privé ouvert au public." Euh, un endroit privé ouvert au public? En waarover gaat het hier eigenlijk? Even verderop lees je: "les actes homosexuels, gestes, comportements impudiques ou contre nature ou utilisation d'image, de son ou autre procédés de quelque nature que ce soit commis par un individu envers un autre de même sexe." Take that gay society! Ah, doet er me aan denken, een ander hoofdartikel was getiteld (op de voorpagina): "Zoophilie à Mbour. Surpris sur une chèvre, le maniaque lynché par des bergers." Ik bespaar u de details.

Op het werk dan. Ik vraag aan een collega hoe ik inzicht kan krijgen in de gemeenschappelijke kalender op Outlook. Conversatie als volgt:
- Comment je peut m'adhérer au calendrier commun?
- Ah oui.. C'est facile, tu cliques sur calendrier.
- Ah non, ça ne marche pas. Il faut taper le nom du calendrier, car il ne le fait pas automatiquement.
- Ah?
- Tu connais pas le nom du calendrier par hasard?
- Oui oui, mais ça marche.
- ? Uh, non...
- D'accord, alors c'est bon...
En weg was de collega. Geen kalender op Outlook uiteraard.
Andere situatie: ik vraag vorige week aan de tuinman op het werk of hij het ziet zitten om de witte vliegjes op onze planten bij ons thuis onder handen te nemen met één of ander product. Geen probleem, tegen een kleine betaling, het zou voor volgende week zijn. Ik stel dinsdagavond voor. Maandag dan herinner ik hem eraan, hij kijkt me bijna dankbaar aan en bevestigt. Dinsdagavond geen spoor van hem te bekennen...
Woensdag dan: ik zie hem planten besproeien in de tuin op het werk, ga erheen en zeg goeiedag, krijg een groet terug, en wacht op een of andere uitleg, een vraag, iets. In de plaats daarvan draait hij zich om en blijft geduldig de planten besproeien.
Ze zitten vol witte vliegjes.
.

Kaolack

Hallo!
Voor jullie denken dat ik hier een al te gezellig leventje leid: er wordt hier ook hard gewerkt. Eind vorige week stond een missie naar Kaolack op het programma, om er de 2 grootste projecten
van BTC in Senegal
te bezoeken. Kaolack ligt schuin rechts (;) van Dakar, op zo'n paar honderd kilometertjes... die zó werden overbrugd door onze 4x4, vakkundig bestuurd door Cher, chauffeur en ex-korporaal van het Senegalese leger.
Verder is de man van nature zeer zachtaardig, en heeft hij in tegenstelling tot de andere chauffeur, Ousman, genoeg aan één vrouw.

BTC heeft zijn projecten in Senegal 'geconcentreerd', zowel wat betreft de regio als wat betreft de inhoud. De regio waar BTC het meest in investeert is de "bassin arachidier", bekend voor zijn arachidenoten, hoewel de oogst de laatste tien jaar wegens de grote droogte in elkaar is gestort. Het eerste project draait rond gezondheid, en probeert in 2 regio's een systeem van basisgezondheidszorg uit te bouwen. Tegelijk wordt de bevolking gesensibiliseerd rond familiale planning, tijdig bezoek aan de dokter bij zwangerschap (vrouwen of meisjes wachten daar al te vaak mee tot ze 6 of 7 maanden ver zijn!) mutualiteiten uitgebouwd, apotheken geïnstalleerd enz. Niet altijd simpel! Zeg maar eens aan de Senegalezen om hun aantal kinderen te beperken, of dat ze moeten betalen voor gezondheidszorg vóórdat ze ziek worden!

Het tweede project is één van de grootste projecten van BTC ter wereld, dat erop gericht is om meer dan 300.000 mensen van drinkbaar water te voorzien. Jep, de klassieke ontwikkelingssamenwerking: putten graven! Maar niet alleen dat, ook watertorens om het water tijdelijk in op te slaan, een enorm netwerk van waterkranen (fonteintjes), en het organiseren van de bevolking zodat ze zelf zouden kunnen instaan voor het onderhoud, dankzij de prijs die voor het water wordt betaald. Alleen, het water daar is vaak zeer zout, en zit vol fluor. Dezelfde fluor als die in uw tandpasta. Fluor is giftig, maar kan geen kwaad in kleine hoeveelheden. Maar vermits er daar zoveel van aanwezig is in het drinkwater tast het de tanden aan! Veel mensen hebben er dus juist rotte, zwarte tanden. Nu proberen ze daar het water te zuiveren zonder dat het de kostprijs al te veel omhoogduwt. Per slot van rekening houdt dit project op eind dit jaar, en moeten ze het zelf verder zien te rooien.

Ikzelf heb er interne vergaderingen gehouden met de mensen van het project en de 2 vrijwilligers die voor de projecten werken rond communicatie. En er mag wat gecommuniceerd worden! Het gaat per slot van rekening om bijna 25 miljoen euro voor de 2 projecten samen... slik! Volgende week donderdag en vrijdag mag ik er opnieuw naartoe... hopelijk verkiezen de malariamuggen nog steeds de locals...

Ile de Gorée

Ha beste lezer!

Toegegeven, het is even stil geweest op de blog, maar ik ben dan ook behoorlijk in de weer geweest! Eerst even de toerist uithangen - 'ah, doe ik dat anders dan niet' hoor ik sommigen denken, meerbepaald sommigen uit de Zamanstraat, die overigens perfect kunnen meepraten over het toerisme in al zijn facetten, zeg maar het klazen en sjaken - wel nee dus. Het gaat hier om het meest pure, zuivere toerisme in al zijn schoonheid. Dat soort toerisme dat jaren expertise vergt van de beoefenaar. Noem het gerust plat toerisme.

Een zonnig weekend of twee geleden kregen we bezoek van 2 vrijwilligsters uit Kaolack die wat verfrissing zochten in Dakar, en meerbepaald in zijn diepe wateren. Duiken dus! Zo'n kans kon ik niet laten liggen. Duikpak aan, en met de neus in de wind op volle snelheid richting de steile rotsen van het Île de Gorée. Zalig! Vooral de Lot, een grote blauwe dikkopvis (ter grootte van een mensenhoofd met koeienogen - een betere beschrijving schiet mij niet te binnen) bleek veelvuldig aanwezig en zelfs aaibaar... Een fotootje in duikpak volgt misschien later, dan kan u ook eens lachen.


S'avonds dan een feestje ter ere van de nieuwe eerste secretaris. Belgische bieren! Lekkere hapjes! Vaya con dios! Een proper huisdier (hond)! Aan al het voorgaande (behalve de hond) hebben we ons uiteraard tegoed gedaan. (Vlnr: Josti, ik, Emilie, Antoine)

De volgende dag dan het fameuze slaveneiland zelf bezocht... île de Gorée dus. Het eerste dat we zagen toen we aan land kwamen was een groot plakkaat van BTC. Blijkbaar betaalde BTC er enkele jaren geleden een milieuproject. Op het eiland ook even binnengesprongen bij iemand die we kenden van de wolofcursus, een Franse regisseuse die met een Senegalese kunstenaar een oud Portugees fort omgetoverd heeft tot woonst/atelier.

Prachtig als je het mij vraagt. Ze vissen uit hun venster... (klazen en sjaken Zamanstraat?) Dan naar het slavenhuis, meer een symbool voor de wereldwijde slavenhandel vermits het belang van Gorée in de slavenhandel eerder beperkt bleef. Als je er wat langer rondloopt merk je trouwens dat het eilandje omzoomd is met verschillende, volledig vervallen slavenhuizen.

Zie ook de nieuwe foto's rechts...