Dieu vous récompensera...

Nagadev? Comment ça va? Ñungifi - Nous allons bien ici! Vandaag en gisteren bezochten we enkele microprojecten... kortweg MIP's genoemd. Die hebben niet direct iets te maken met microfinanciering hoor. Waarmee dan wel? Mensen, kleine bedrijfjes of organisaties schrijven een dossiertje, dat ze indienen bij de ambassade: zij heeft de bevoegdheid en maakt de eerste selectie. De opvolging is dan weer voor BTC. Er wordt enkel financiële steun gegeven, maar die maakt soms een wereld van verschil. De MIP's zijn dan ook populair: jaarlijks krijgen ze daar zo'n 200 dossiertjes binnen, waarvan er dit jaar 22 werden weerhouden. 5 daarvan bevinden zich in Dakar, en vrijdagochtend zullen we ze allemaal uitgebreid bezocht hebben, een beetje in afwachting van het grote werk volgende week (het grote waterproject in Kaolack!)

Ontwikkeling kan vaak heel simpel zijn. In enkele straten van Dakar Ponty, een zeer arme buurt die voornamelijk bestaat uit migranten, hebben de buurtbewoners zich verenigd. Er is een schooltje voor een 100-tal kinderen die les krijgen van vrijwilligers uit de buurt, er is technisch onderwijs (taxi's herschilderen, auto's repareren, lassen, enz.) en ateliers waar speelgoed en meubilair wordt gemaakt van gerecycleerd afval. U mag altijd een zak flessendoppen of kroonkurken opsturen, ze worden goed besteed!

België heeft enkel geld gegeven voor professionele machines, in totaal voor zo'n 12.000 euro. Maar wat voor machines! Aliou Camara zei over de 'compresseur': "On rêvait de cette machine, on se disait qu'on la pourrait jamais acheter. Mais c'était comme la pluie: tout à coup elle était là." Met als gevolg: meer klanten, meer inkomsten, meer werk, meer geld voor de hele buurt.

Zoals één van de formateurs zei die morgen: "Quand vous plantez un arbre, dont les gens mangent les fruits, Dieu vous récompensera."

Wist je dat?

- de moderne mier zich in huis begeeft via kranen, stopcontacten, en airconditioning...
- de strijd voorlopig nog niet is gestreden, en het voorlopig 1435 tegen 0 is... voor mij...
- de moderne kakkerlak op zijn rug gaat liggen en doet of hij dood is...
- wij misschien de moderne kakkerlak ten ongepaste tijde wakker maken natuurlijk...
- kuisvrouwen niet altijd even bekwaam zijn in het strijken, vooral dan als ze een glazen tafel gebruiken als strijkplank...
- we volgende week eindelijk op missie gaan naar Kaolack!
- we nu woensdag en donderdag kleine projecten bezoeken in Dakar...
- we de kosten voor de glazen tafel dan maar hebben afgeschoven op het immobiliënkantoor...
- we op het strand verse vis, inktvis en gamba's gekocht hebben om de hele buurt te voeden...
- die vis nogal moeilijk te fileren is als je vingers in de weg zitten...
- je op de bus niet kan betalen met 2000 CFA en een grande maman zonder pardon voor ons betaalde...
- ik mijn fototoestelkabel thuis ben vergeten en u tracht te vermaken met wist je datjes...
- we zaterdagavond aan de ingang van een bar dachten dat er motorolie uit een geparkeerde auto liep...
- de eigenaar de zanger bleek te zijn van Orchestra Baobab... Rudi Gomis...
- Orchestra Baobab na een kortstondige verwarring toch dezelfde groep bleek te zijn als L'Orchestre Baobab...
- U zich gerust mag schamen als u hen niet kent...
- Die mannen in Carnegie Hall hebben gespeeld!!! Met Ibrahim Ferrer hebben gespeeld!!!
- U dus op die foto zult moeten wachten tot de volgende keer ;)

Champ de cours: leeuwenspel!

Onder het motto 'de boog kan niet altijd gespannen staan' (en dat was vorige vrijdag wel degelijk het geval) besloten Antoine (mijn collega-vrijwilliger en colloc.) en ik zaterdag een uitstapke te maken naar het eiland Ngor, in een ijdele poging die toebab-huid van ons af te gooien. Zoals ik al zei, ijdel. Het eilandje lag juist voor de kust, mooi strand, teveel toebabs. Terug aan de overkant, in de gelijknamige wijk (Ngor), stootten we op een braakliggend terrein met enkele honderden kinderen en pubers die over het plein uiteen zwermden zoals een kudde Waalse politici die de belastingscontroleur over de vloer krijgen.

De twee toebabs gooien zich er dus midden in, en staan plotseling oog in oog met een dreigend brommende bodybuilder, helemaal verkleed en geschminkt...

De gasten rond ons maken dat ze weg zijn, en wij... bon, ik heb Antoine nog nooit zo snel zien lopen. Aah les blancs dans l'Afrique des sauvages! Het bleek om een "champ de cours" te gaan, een spel waarbij enkele mannen zich verkleden als leeuwen - of leeuwinnen, te herkennen aan de jurk en de tanga, strakke Senegalese humor - en kinderen beetgrijpen en hen in het midden "gevangen" zetten. Omstaanders konden hen met bonnetjes vrijkopen voor 200 CFA, das zo'n 35 cent.

We kochten er natuurlijk een aantal vrij. Heel de tijd klonken er Djembe's... als ik me nog niet in Afrika voelde, dan was het toen wel degelijk van dadde! Niet slecht om een zaterdagmiddag te vullen.

Op de terugweg naar Sacré Coeur, onze wijk die een stuk dichter naar het centrum ligt, stootten we op de "concurrentie": European Commission, en USAID, de laatste een enorm complex verscholen achter hoge muren, het spijt me, maar foto's maken was verboden. Ik kijk al uit naar hun opendeurdag.

Aangekomen !

Salaamaalekum!!!
Brussels Airlines heeft werkelijk vanalles te bieden, zoals bijvoorbeeld een onvoorziene détour langs Monrovia (hoofdstad van Liberia) en Banjul (hoofdstad van Gambia, het kleine landje in Senegal)... en zo kwam het dat een tripje van 6 uur plotseling 13 uur werd!! Allemaal om 2 techniciens af te zetten om een defect en geheel passagierloos vliegtuig in Monrovia te repareren. Dank u Brussels Airlines.
Zo kwam het dat het eerste wat ik van zwart-Afrika te zien kreeg een grote witte VN-tent was, vervolgens enkele VN-vliegtuigen en tientallen helicopters, en tenslotte enkele honderden VN-blauwhelmen... Liberia is dat landje met de vele diamanten, lieve jongens zoals ex-president Charles Taylor, en een paar burgeroorlogen in zijn recente geschiedenis. Vandaar dus de blauwhelmen.
Hoe dan ook, goed aangekomen in Dakar!! Drukke stad, oogt modern, veel stof, veel verkeer en dus vééél luchtvervuiling, en veel meer fraais! Ons huis ligt in een iets rustigere wijk, niet te ver van het werk (voorlopig pendelen we met een taxi, maar we zouden fietsen krijgen - vandáár dus dat ik mijn internationaal rijbewijs op voorhand heb aangevraagd). In elk geval lijkt fietsen me hier een klein avontuur!
In ons huis is 3 dagen gewerkt: schilderen, nieuw meubilair, nieuwe bedden, airconditioning in de slaapkamers (absoluut indispensable in de zomer), en tenslotte volledig onderhanden genomen door onze allervriendelijkste kuisvrouw "Mam". (Mams, dat is haar echte naam hoor). We genieten eveneens van het gezelschap van enkele enorme pluchen beren! Ik ga natuurlijk niet alles in één keer vertellen (zoals over onze deelname aan het grote "leeuwenspel"), deze blog moet nog wat fun blijven ook!!!

In elk geval, steek mijn blog in je favorieten, en ga er af en toe eens kijken!

PS: Ik ben altijd bereikbaar op bram.riems@gmail.com, of indien u geld teveel heeft op: 00221/777.37.04.14